Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Tramhaus vertrok begin dit jaar naar de UK voor een tour. Hoe de tour is verlopen lees je in het volgende verslag!
Woensdag 21-02-24: Hoek van Holland
Rond een uur of 12 verzamelen we met de band en onze geluidstech Elmo bij de oefenruimte om in te laden voor onze UK tour. 12 dagen, 10 shows. Het is de eerste tour van het jaar en we kijken er al een tijd naar uit. Na een korte rit en een soepele douanecontrole rijden we de boot richting Harwich op. De boottocht duurt zo’n 7 uur en wordt gevuld met lunch, bier en een schaakspel.
Na meerdere potjes te hebben verloren van Jim komen we aan in Harwich. Ook hier gaat de douanecontrole erg soepel. Dit komt vooral doordat we in bezit zijn van een COS (Certificate of Sponsorship). Zodra we officieel de grens over zijn worden we opgewacht door Declan, dit is de vriend van Julia en woont in Essex, op anderhalf uur rijden van Harwich. Hij zal ons deze tour rond rijden en de merchandise verzorgen bij iedere show.
Na een boodschappen stop bij de Tesco komen we aan bij Declan thuis waar we vandaag en morgen zullen slapen. Een gedeelte in de trailer die bij hem in de achtertuin staat, een gedeelte in een blokhut die ook wel fungeert als opnamestudio.
Jim op de ferry richting Harwich door Elmo Taihitu
Donderdag 22-02-24: Londen – Windmill
Na een koude nacht (Micha is verhuisd van de blokhut naar de bank in de woonkamer) vertrekken we richting Londen. Zodra we Londen binnenrijden beseffen we dat het fijn is dat Declan onze chauffeur is tijdens deze tour. We zijn uitgenodigd voor een radio-interview in Noord-Londen waar we Jim en Nadya afgooien. Hierna begint de hel. We rijden zo’n 2,5 uur dwars door Londen aangezien we in Zuid-Londen spelen vanavond.
Eenmaal aangekomen worden we verwelkomd door de legendarische stank die de Windmill bezit. Een mix van kots, bier, zweet en chloor komt ons vriendelijk tegemoet. We laten onze backline achter en drinken onze eerste Guinness pint in een kroeg om de hoek. Na wat rusten en wat te hebben gegeten kunnen we soundchecken en maken we ons klaar voor de show.
De show vanavond is uitverkocht en veel van ons willen hier al langere tijd spelen, daarbij komt kijken dat het de eerste show van de tour is dus de druk ligt hoog. Uiteindelijk spelen we een leuke show met enthousiast publiek. De kop is eraf. We laden in en rijden voldaan terug naar Declan’s huis voor nog een koude nacht in de trailer.
Tramhaus bij Windmill door Jessica Calvo
Vrijdag 23-02-24: Blackpool – Bootleg Social
Rond 12 uur vertrekken we vanuit Essex richting Blackpool. Dit is de langste rit die er gepland staat deze tour. Door wat file valt de rit iets tegen en komen we ietwat laat aan bij de Bootleg Social. Gelukkig is de promotor erg vriendelijk en maakt het allemaal weinig uit. We kletsen wat, drinken wat biertjes en starten de soundcheck. Op aanraden van de promotor eten we bij een Mexicaans restaurant een straat achter de venue en praten we wat over Blackpool. We zijn door meerdere mensen “gewaarschuwd” over Blackpool. Het is een heel klein kustplaatsje en vooral door Britten wordt het nogal gezien als een “shithole”. Alhoewel we letterlijk drie straten hebben gezien en vooral in de venue zijn geweest, zijn wij vrij positief over Blackpool.
De show wordt uiteindelijk redelijk bezocht en we spelen een leuke show. Achteraf spreken we drie jongens uit Belfast die speciaal voor ons naar deze show zijn gekomen. We voelen ons vereerd. Die nacht overnachten we in een zelf geboekt appartement, een nacht binnen bakstenen muren klinkt me als muziek in de oren en ik bereid me voor een aantal goede uren slaap.
Tramhaus bij het Blackpool appartement door Elmo Taihitu
Zaterdag 24-02-24: Leeds – Mabgate Bleach
Na een kort ritje van anderhalf uur komen we aan in Leeds. De venue vandaag is onderdeel van een oefenruimte complex wat ons een beetje doet denken aan een kruising tussen de Frikandel en Soundport. De avond is georganiseerd door Ben Jackson die wij goed kennen als lid van de band Lumer. We kunnen onze spullen veilig binnen kwijt en besluiten op pad te gaan. Gisterenavond is er misschien wel, misschien niet dronken afgesproken dat we vandaag gaan lunchen bij Wetherspoons.
Wetherspoons is een keten in de UK die zich specialiseert in pubs. De McDonald’s van de pubs zou je het kunnen noemen. Alles is er belachelijk goedkoop en de sfeer is ver te zoeken, precies wat we verwacht hadden. We drinken er thee en eten een full English. Het is de beste 5/10 die je kunt krijgen. Na een wandeling door Leeds eindigen we in een pub waar de eerste pints van de avond gedronken worden.
Eenmaal terug bij de venue ontmoeten we Ben Jackson, het is fijn om een bekend gezicht te zien en we kletsen wat bij. Hij heeft heerlijk voor ons gekookt en bier meegenomen. De venue stroomt langzaam vol en de sfeer is heel goed. We komen tot de conclusie dat er veel van dit soort plekken waren in Rotterdam, maar nu allemaal verdwenen zijn. Het doet ons denken aan MIR, Duct Tape Studio en de Herman.
Na flink wat wachten (er zijn 3 supports deze avond) kunnen we eindelijk spelen. De show gaat wat stroef, maar de sfeer en het publiek maken het tot een leuke avond. Na afloop splitsen we op, 4 van ons gaan mee met Ben en Nadya, Jim en ik gaan mee naar het dieren vrije appartement van Amanda, de barvrouw deze avond. We drinken bij Amanda nog flink wat bier en praten over muziek en Wetherspoons, ook Amanda is stiekem fan. Er wordt besloten morgenochtend bij Wetherspoons te lunchen.
Zondag 25-02-24: Hull – The New Adelphi
Vanavond spelen we in Hull in The New Adelphi. Een plek die aandoet als een Duits kraakpand. Het stinkt er gelukkig niet en we worden vriendelijk ontvangen door de eigenaar van de plek. Na een beatbox performance en smeagol imitatie van een van de leden van de support act kunnen we soundchecken. Hull is een bijzondere plek, bedenk ik mezelf en dit zal later op de avond nog bewezen worden.
Niet veel later komt de promotor van deze avond ons gedag zeggen, Jack ziet er uit alsof Jack Sparrow na 12 uur verdwaald te zijn geweest op een illegale rave zijn weg terug naar huis weer heeft gevonden, inclusief neon make-up. Het is een hele lieve gast en hij heeft heerlijk voor ons gekookt. Als de deuren opengaan en de support act begint kijk ik om mij heen. Jack is niet de enige die er eigenaardig uitziet. Vrijwel iedereen in de zaal draagt iets bijzonders. Van een glitter fedora tot een felroze onesie, alles komt voorbij.
De paar pints en slechte nachtrust laten dit een beetje voelen als een rare koortsdroom en voor ik het weet is het tijd om te spelen. We geven elkaar een dikke knuffel en beginnen aan de set. Na het eerste nummer staat de hele zaal al enthousiast mee te doen en danst iedereen er op los. We lachen flink wat en dat maakt de set tot nu toe een van de leukste die we hebben gespeeld. Achteraf tijdens het opruimen vinden we een dreadlock op de grond, collateral damage.
We splitsen deze avond weer op. Nadya, Jim en ik slapen bij Pete. Pete is een 73 jaar oude pensionado die maar al te graag vertelt over zijn kunst en muziek. Als Jim en Nadya aftaaien blijf ik nog even om een biertje te drinken en eindigen we de avond beiden met een gitaar in ons hand en begint Pete enthousiast Johnny Cash nummers te spelen.
Jim en Pete
Maandag 26-02-24: Sheffield – Sidney & Matilda
We worden wat krokant wakker en besluiten na een kort ontbijtje snel naar Sheffield te rijden. We hebben voor deze avond zelf een hotel geboekt en dat komt als geroepen. Iedereen is erg moe en we voelen ons vies. Na een goede douche en uurtje op bed vertrekken we naar de venue. We spelen in een venue genaamd Sidney & Matilda. Het is een kleine, knusse ruimte en de promotor vertelt ons dat er 70 tickets verkocht zijn. Dat betekent volle zaal. Na de soundcheck eten we Chinees in de buurt.
De supports deze avond zijn heel lief en vooral Richard Carlson Band is erg goed live. Ietwat geïntimideerd beginnen we onze set en spelen voor een gezellig, maar maandags publiek. Na de set praten we wat met het publiek en worden we al vrij snel verzocht de bus in te laden, de venue wordt schoon geveegd. Al zingend met het overblijvende publiek laden we de bus in en verlangen we naar het schone bed wat ons te wachten staat.
Dinsdag 27-02-24: Nottingham – Rough Trade
Vandaag spelen we in de Rough Trade in Nottingham. De platenzaak heeft een leuke zaal met bar. De bar zit in een leuk wijkje met veel kledingwinkels en eetzaakjes. Na de soundcheck eten we bij een Indiaas restaurant aan de overkant. Helaas missen we hierdoor de soundcheck, maar gevuld met wijn en Indiaas eten bereiden we ons voor op de show.
De show is goed bezocht en het publiek is leuk. Wel is het spelen op een volle maag wat zwaar en merken we dat we al 7 dagen onderweg zijn. Na het verkopen van wat merch vertrekken we op tijd naar ons appartement. Hier drinken we nog wat bier en komen wat bij van de avond.
Tramhaus bij Rough Trade Nottingham door Elmo Taihitu
Woensdag 28-02-2024: Bristol – The Lanes
Vandaag spelen we bij The Lanes in Bristol, een pizzeria, een bowlingbaan en een venue in één. We kunnen onze spullen al eerder kwijt dan afgesproken en dus hebben we vandaag veel tijd om rond te kijken. Een gedeelte verkent Bristol, een gedeelte waaronder ik blijft in het hostel boven de zaal waar we slapen die nacht. Na een hazenslaapje verzamelen we beneden voor de soundcheck. Na de soundcheck eten we in de pizzeria en is er nog tijd voor een wandeling. Samen met Nadya en Jim lopen we via een smal donker, maar heel schattig steegje genaamd Christmas Steps richting een kroeg. Hier drinken we cider en bier en snellen ons daarna terug naar The Lanes.
Als we aankomen speelt de support hun laatste 3 nummers en het doet ons goed om te zien dat de zaal goed vol staat. We spelen die avond een goede show en iedereen lijkt het te waarderen. Na het opruimen blijven we lang hangen in de venue, een gezamenlijke oude vriend die we kennen van Quim Reaper en Bully Bones komt uit Bristol en is er vanavond ook. We worden dronken.
Zodra het barpersoneel ons eruit gooit, stappen er twee mannen binnen die overduidelijk nog dieper dan ons in het glaasje hebben gekeken. De ene begint onverstaanbaar tegen ons te lullen, de ander valt, gaat knock-out en pist in z’n broek. Elmo besluit de held uit te hangen en deze meneer te helpen, dit valt niet goed en binnen no-time ontstaat er ruzie en wil de dronken, ondergepiste man met Elmo vechten. Gelukkig kunnen we de situatie snel sussen en besluiten we Bristol in te gaan voor nog meer bier.
We belanden in de enige kroeg van Bristol die altijd open is. Wanneer ik bij aankomst aan de bouncer vraag waar de toiletten zijn vertelt hij me: “Just pass the crying girl and the passed out guy right, up the stairs, left.” Ik bedank hem en bedenk me dat England maar een vreemde plek is.
Donderdag 29-02-2024: Southampton – The Heartbreakers
Brak maar voldaan verlaten we ons appartement en rijden richting Southampton. Samen met Declan gooien we de band af bij het hotel en rijden we samen naar de venue door. We komen aan bij een heel gezellig ogende kroeg en schudden een hand met de promotor. De zaal boven is ook echt te gek en op de trap naar boven hangen posters van Nagasaki Swim en Personal Trainer. We zijn in goed gezelschap.
Zodra ik dit op Instagram zet, komen de waarschuwingen binnen. “Leuke zaal, maar niemand gaat komen.” zeggen de meeste mensen. “Zorg dat je je betaling in cash krijgt, ik wacht al 3 jaar op een betaling.” zeggen anderen. Naïef dat ik ben hoop ik op een volle zaal en bespreek ik met de promotor dat ik het geld graag, zoals al beschreven in de advancing, cash krijg. Dat was geen probleem, top.
We soundchecken en krijgen van een vriend een Koreaans restaurant getipt, waar we heerlijk eten. Bij terugkomst checken we de support acts en vraag ik direct over de betaling, ik krijg een vaag antwoord. Ook word ik teleurgesteld als ik zie dat de waarschuwingen kloppen. Er zijn 10 mensen op komen dagen. Helaas. We spelen een prima show en de mensen die er zijn, zijn gelukkig wel enthousiast en lief.
Na de show krijg ik gelukkig na nog een keer aandringen het geld cash in m’n handen gedrukt. Omdat gisteren al wild was, gaan we allemaal op tijd naar het hotel. In bed verbaas ik me over de gehele situatie, in Europa heb ik nog nooit zoiets meegemaakt en vertrouw ik vrijwel iedereen in de DIY scene, maar vanavond voelde het alsof we dankzij de waarschuwingen aan de dans zijn ontsprongen.
Vrijdag 01-03-2024: Londen – Shacklewell Arms
Terug naar Londen. We zijn heel benieuwd en enthousiast over vanavond. De eerste show in Londen was een groot succes en veel mensen zeiden nogmaals te komen vanavond. Ook spelen we op een vrijdag in de Shacklewell Arms, een legendarische venue. We eten pizza in de buurt van de venue en lopen wat rond voor de avond begint. De support act is heel goed, maar ook erg mellow en al snel zijn we bang dat we misschien te luid zijn voor de avond.
Niets was minder waar. Zodra we de eerste noten spelen, merk ik dat het publiek helemaal aan boord is en spelen we een super leuke set. De promotor, Keith van Bad Vibrations, die beide shows georganiseerd heeft, is ook aanwezig en we spreken hem achteraf. Hij is super enthousiast en we spreken af snel terug te komen voor nog een show in Londen. We drinken nog een hoop bier en rijden rond een uur of 12 terug naar het huis van Declan. Het is een leuke, bezopen en baldadige rit, waarbij iedereen blij en ook trots is op een tweede succesvolle Londen show, met een derde al in de planning.
Zaterdag 02-03-2024 Brighton – Green Door Store
De laatste show spelen we in Brighton. We zijn hier eerder geweest en kennen het stadje dus al een beetje. We verkennen de stad, drinken hier en daar een biertje en eten wat voor we naar de Green Door Store kunnen voor de get-in. Hier ontmoeten we Polly, de promotor van vanavond. Het klikt meteen en ze vertelt ons dat er al 90 tickets verkocht zijn voor de show.
Die avond spelen we een hele leuke, goede, uitverkochte show. Ook onze oplage UK shirts verkoopt uit. Tevreden drinken we nog wat biertjes met Polly en kijken terug op een super leuke tour. Polly biedt aan onze UK agent te worden en ten tijde van het schrijven ronden we de laatste voorbereidingen af om dit aan te kondigen.
Ook heeft zij drie UK shows voor onze release tour bevestigd, waaronder één bij Keith in Londen. Na de show in Brighton rijden we nog 3 uur naar Declan waar we welgeteld 4 uur kunnen slapen om vervolgens om 8 uur de ferry op te gaan.
Tramhaus in een gentlemen’s club door Elmo Taihitu
