Na een geslaagde tournee door Tsjechië en Slowakije in 2014, was het nu tijd voor een kleine Paastour door Luxemburg en Frankrijk. Dit verslag biedt een inkijkje in onze belevenissen en bevat tips voor bands die zelf ‘en route’ gaan richting buitenland. Om het lezen eenvoudig te houden, verstoppen we deze tips niet als easter eggs in de tekst, maar geven we expliciet aan wat een tip is. Doe er je voordeel mee. Of niet natuurlijk.

Dat gezegd hebbende, op Goede Vrijdag – een dag die alleen voor ambtenaren te boek staat als vrije dag – vertrokken we rond de middag richting Vianden in Luxemburg. Speciaal voor deze tour hadden wij een busje gehuurd. Ideaal want je hoeft je geen zorgen te maken of je al je spullen wel mee kunt nemen en je kan zelfs reserveonderdelen meenemen.

#Tip 1 (we beginnen met een dooddoener): neem de tijd om te checken of je alles mee hebt en als je de ruimte hebt, neem dan cruciale dingen in tweevoud mee.

Vianden
‘Hoe kom je in godsnaam aan een optreden in Vianden?’ vraag je je wellicht af. Goede vraag. Via een van onze favoriete Rotterdamse cafés, Kopi Soesoe op Katendrecht, hadden wij een contact in Noord-Frankrijk. Hij wilde ons graag laten spelen in Breux. Commercieel als wij zijn hebben we uiteraard gevraagd of hij meer etablissementen waar wij goed zouden passen als band wist in de omgeving. Zodoende konden we onze muziek ook gaan brengen in Ancien Cinema in Vianden en La Taverne in Stenay.

Aldus vertrokken we met een volgeladen bus richting Vianden. De reis duurde door al het recreatief verkeer langer dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. Tegen de klok van 18.00u arriveerden we in het fraaie plaatsje Vianden. Volgens ingewijden het mooiste stadje van Europa. Of dat ook echt zo is, laten we voor nu in het midden. Persoonlijk vinden wij Spijkenisse bijvoorbeeld ook niet versmaden.

Ancien Cinema bleek een oude bioscoop die tot café en podium verbouwd was. We konden direct gaan soundchecken. De eigenaar gaf aan zelf de afstemming van het geluid te doen, maar ’s avonds tijdens het optreden niet meer achter de knoppen te zitten. We hebben daarom vrij uitgebreid de tijd genomen voor de soundcheck.

#Tip 2: speel tijdens de soundcheck de extremen uit je set; het zachtste en het hardste nummer en laat mensen in de zaal alvast goed luisteren hoe het klinkt. Op de avond zelf kun je er namelijk niets meer aan veranderen.

Vlak voor het optreden bleek het niet druk te gaan worden. Het publiek bestond uit ongeveer 15 mensen. De eigenaar had zelf niet bijzonder veel aan promotie gedaan.

#Tip 3: goed om dat te checken en te helpen waar het kan. Een gesponsorde Facebook post kost een habbekrats maar vergroot het bereik aanzienlijk. De sfeer was verder prima en we hebben fijn gespeeld. Het ging zelfs zo lekker dat de aanwezigen om een toegift vroegen aan het eind. Houd dus altijd een chanson over, zo voorkom je dat je iets dubbel moet spelen. Dat laatste is overigens geen ramp natuurlijk.

Breux
Na een overnachting in een nabij gelegen hotel – allemaal geregeld door de uiterst vriendelijke eigenaar – hebben de volgende ochtend onze spullen ingeladen en zijn we richting Breux gereden in Frankrijk.

Niet zonder onderweg eerst gestopt te zijn bij de Abdij van Orval, bekend van de bieren. Zo kunnen wij wel stellen dat wij als muzikanten zeker oog hebben voor overig cultureel  erfgoed. Dat er toevalligerwijs bier bij in het spel zat, doet daar niets aan af.

Over toeval gesproken: bij de Abdij kwamen we de contactpersoon tegen die ons in contact had gebracht met de verschillende locaties. Zo konden we gelijk al even kennismaken.

Breux bleek een heel klein dorpje op het Franse platteland. Het dorp had een eigenaardigheid (later bleken er overigens meer eigenaardigheden te zijn): het had een fraaie kroeg, opgericht door een Engelsman. The Oak was de naam. Het café was vrijwel volledig uit eikenhout opgetrokken. Wist u dat eikenhout een superieure houtsoort is en dat dennenhout als een inferieure houtsoort wordt gezien door de locals aldaar?

We zouden dit als tip 4 kunnen bestempelen, maar de relevantie voor de gemiddelde muzikant is wellicht dubieus. Hoe dan ook: Mike, de eigenaar van The Oak, bleek een uiterst vriendelijke Engelsman die boven de bar ook bezig was met het bouwen een studio.

Dat belooft een bijzondere studio te worden zo midden op het rustgevende Franse platteland. Mike sprak zelf nauwelijks Frans en dat schept een band. Al moet gezegd: ’s avonds hebben we al onze teksten tussen de nummers door in het Frans afgewerkt. De gemiddelde Fransman kan dat bijzonder waarderen.

Tegen de avond stroomde The Oak behoorlijk vol. Dat hadden we niet verwacht. Uit de hele omgeving kwamen er mensen kijken naar een bandje uit Les Pays Bas. De promotie vooraf was dan ook goed. De sfeer zat er zo goed in dat we een groot deel van de set nog een keer gespeeld hebben. Tegen het eind van de avond werd een groot deel van de kroeg dronken en bleef het nog lang onrustig.

Het leuke aan een klein dorp is dat je binnen de kortste keren de bevolking leert kennen. Fransen zijn gewend om iedereen een bijnaam te geven. Zo was er ‘De Aap’; een vriendelijke man die ooit een begenadigd gitarist was. Dat laatste hebben we niet kunnen achterhalen want hij was ooit betrokken bij een motorongeluk waardoor zijn rechterarm niet meer functioneerde. Vandaar zijn bijnaam. Het zijn vriendelijke mensen, die Fransen.

Ook was er een vrouw die op z’n zachtst gezegd merkwaardig reageerde op drank. Het werd bijna slapstick. De hilariteit was dan ook groot toen bleek dat een aantal bandleden sliepen in het huis van de vrouw en haar Nederlandse man.

Daar aangekomen bleek de hele kroeg gewoon door te zijn gelopen naar het huis. Het is al even geleden dat we met zoveel markante figuren, katten, honden, sigarettenrook, drank en stof bij elkaar zaten.

#Tip 4: als je enigszins bent gehecht aan een goede nachtrust en comfort check dan goed waar je slaapt.

Na een hele korte nacht verschenen we rond 10.00u aan de ontbijttafel voor een Paasontbijt. De Aap was er nog gewoon en dronk zijn zoveelste biertje leeg. Terwijl wij aan het ontbijt zaten, stak de andere helft van de woonkamer een nieuwe sigaret op en maakte een nieuwe pils open. Tijd om te vertrekken naar het volgende en laatste optreden: de taverne van het biermuseum in Stenay.

Stenay
Na een klein uur rijden kwamen we aan bij La Taverne. Ze hadden hier geen backline, dus we moesten het met onze eigen spullen doen. We hadden zogezegd alles bij ons, dus dat was geen probleem.

Nadat we zelf een rondje hadden gemaakt door het biermuseum (over bier moet je vooral niet teveel willen vertellen werd ons allengs duidelijk), gingen we terug naar de taverne die aan het museum grensde.

De taverne zat behoorlijk vol. Er was weinig open op eerste Paasdag en veel mensen beschouwden het als een leuk verzet om naar een Nederlandse band te gaan kijken. Een mannetje of 80 was aanwezig.

Onze muziek ging er goed in en we kregen goede reacties. Na het optreden gingen we met ons bus huiswaarts richting Rotterdam. We kijken met veel plezier terug op een geslaagde tour. Bij terugkomst ontvingen we nog veel enthousiaste reacties van locals die ons gezien hadden bij een van de optredens.

Dank aan iedereen die heeft meegewerkt aan de tour en aan de Popunie voor de support. Noord-Frankrijk en Luxemburg liggen aan onze voeten.

Liefs, St. Polaroid.

Wil je meer weten over St. Polaroid? Check dan zijn website en volg hem op Facebook.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export.