Alles voor artiesten Alles voor organisatoren

Tourverslag: Iguana Death Cult – SXSW 2023

20 april 2023 • Tourverslagen • Redactie

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Iguana Death Cult vertrok in maart richting de USA naar SXSW festival. Hoe die ervaring was lees je in dit tourverslag!

In 2019 zijn we voor het eerst uitgenodigd op SXSW. Uit dit avontuur hebben we toen een succesvolle label deal gehaald met het label Innovative Leisure. Na dat onze tweede plaat uitkwam op het label en met een 7-weekse USA tour in het verschiet, viel dit alles helaas in het water wegens het aanbreken van de coronapandemie. Na 2 jaar stil gestaan te hebben, waren we meer dan klaar om terug te keren naar het befaamde SXSW festival. Dit keer met een derde plaat op zak die op 12 mei uit komt.

Op 9 maart was het dan eindelijk zover en vlogen we van 020 naar Houston. Aangekomen in Houston hadden we via Budgetcars een flinke bus geregeld voor een schappelijk prijsje (zie foto). Zoals je je kunt voorstellen is hier vaak genoeg de ‘A-team’ team song voorbijgekomen.

Van Houston naar Austin is het een kleine 3 uur rijden. Traditiegetrouw rijden we op de heenweg altijd langs Torchy’s, een Taco Fastfood restaurant om te vieren dat we in Texas zitten. Na ons smerig vol te hebben gestouwd kwamen we aan bij ons appartement. In 2019 zaten we in een motel wat compleet geïnfecteerd was met kakkerlakken, hoeren, junkies en dealers, dus het was een enorme verademing dat we nu een fatsoenlijk Airbnb’tje hadden waar we niet bang hoefde te zijn dat er uit het niets een dakloze je kamer binnen stormt.

Veel tijd om te chillen hadden we echter niet, want de dag na onze aankomst hadden we direct een van onze grootste en belangrijkste show. Namelijk op de mainstage van Hotel Vegas als afsluiter (600cap). Voor de mensen die nog nooit in Austin zijn geweest: Hotel Vegas is écht de plek waar je wilt spelen. Alle toffe acts die je op SXSW vindt, spelen minstens 1 avond in Hotel Vegas. Dit evenement werd gehost door DO512, wat hét evenementenbureau van Austin is. Na de zenuwen weggedronken te hebben speelden we onze eerste show en naar onze eigen verbazing ging deze show direct erg goed. Het Amerikaanse publiek is over het algemeen erg enthousiast en meegaand tijdens de show en het was een enorme overwinning dat we de tent op dag 1 al voorzichtig wisten af te breken.

Aangezien we na deze show 2 dagen geen shows hadden staan, hebben we het er even goed van genomen, zoals bijgevoegde foto illustreert:

Het weer in Texas was de tweede dag geweldig, waardoor we besloten om de lokale natuur in te gaan. Rondom Austin zit veel natuur met natuurlijke watervalletjes en meren, dus besloten we een dagje daar te gaan hangen om onze vitamine D niveautjes wat op te pompen:

Na weer 1800 taco’s naar binnen gevouwd te hebben besloten we die avond naar de legendarische “White Horse” te gaan. Dit is de meest bekende 2-step/honky tonk bar van Austin en zit parallel aan 6th  street (de straat waar het allemaal gebeurd).  Na een paar potjes poulen en een paar keer van de dansvloer afgedonderd te zijn, besloten we maar naar huis te gaan want de dag erna hadden we weer een belangrijke show voor de boeg.

Onze tweede show was wederom op de mainstage in Hotel Vegas. Ook dit keer ging de show erg goed en kregen we het publiek goed naar onze hand. Het is apart om te zien dat je twee keer op dezelfde plek speelt en twee keer voor een totaal verschillend publiek staat. Geeft mooi weer hoeveel volk er tijdens zo’n festival rondloopt.

Speeltijd was nu wel voorbij en het werd tijd voor het serieuzere werk. Vanaf nu hadden we iedere dag minstens 1 show. Onze eerste ‘officiele show’ was in de recent opgerichte ‘punk tempel’ genaamd de Chess Club. Een klein zaaltje waar zo’n 120 man in past. Dit soort plekken zijn ons op ons lijf geschreven. We speelden hier om 1 uur ’s nachts en was de eerste show waar het dak er echt af ging. Omdat dit een officiële show was stond er wat meer pers dan verwacht, wat er toe heeft geleid dat we uiteindelijk door Paste Magazine zijn uitgeroepen tot 1 van de 20 beste acts van SXSW https://www.pastemagazine.com/sxsw/best-acts-at-sxsw-2023 . Een hele eer.

De dag erna speelden we een live sessie in de DO512 lounge, welke ook gefilmd werd. De gastvrijheid van het DO512 team was ongekend en we zijn heel de dag goed in de watten gelegd door ze. Helaas moesten we na onze sessie nog door naar onze tweede officiële show in de Seven Grand Whiskey Bar. Het verschil tussen publiek was erg merkbaar. Een dingetje bij SXSW is dat er mensen met badges rondlopen en mensen zonder badges rondlopen. De mensen met badges zijn over het algemeen op SXSW voor zaken, terwijl de mensen zonder badges er vooral zijn om te feesten. De Seven Grand Whiskey Bar was voor de badges. Desalniettemin hebben we het beste er van weten te maken en was het alsnog een erg toffe show!




Een bezoek aan Texas is niet compleet zonder een echte Texas Barbecue. Uncle Jimmy (de eigenaar van DO512), nam ons mee naar een echte Texaanse barbecue. Ongelimiteerde hoeveelheden langzaam gerookt vlees eten om 2 uur ’s middags. Genoeg vlees waar een gemiddeld gezin een jaar van kan eten. Hier was weldegelijk sprake van genot.

De dag erna hadden we nog 2 shows staan. Een in de binnen zaal van Hotel Vegas. Hier hebben we de boel goed afgebroken, waarna onze aanwezige grote held John Dwyer (Oh Sees) tegen ons zei: ‘You guys were balls against the walls’. Als een stel giechelende tienermeisjes gingen we door naar onze volgende show in The Scholz Garde. De vibe was hier een beetje vreemd omdat hier St. Patricks day gevierd werd. Ook was het weer wat omgeslagen waardoor het zowaar koud was. Ook deze show was gaaf en we hebben er een leuk persartikel aan overgehouden: https://clunkmag.com/sxsw-day-5-6-round-up/

De dag erna speelden we in The Far Out Lounge. Dit was bij uitstek onze leukste show die we speelden. Alsof de hele week opbouwde naar deze show. We mochten afsluiten in de binnen zaal en het werd één groot feest.

Zie bijgevoegd ook een foto van ons met ‘Uncle Jimmy’. Jimmy heeft ons meerdere dagen op sleeptouw genomen om ons de ins en outs van Austin te laten zien. We zijn hem voor eeuwig dankbaar voor zijn gastvrijheid. Hij was erg trots op ons omdat we zo goed modello’s konden pounden.

Na de ‘big one’ in The Far Out Lounge, moesten we door naar een show in ‘Hole in the Wall’. Dit is de oudste kroeg van Austin en bevindt zich in het hart van de studentenfaculteit van Austin University. Dit was ook te merken aan het relatief jonge publiek. Gelukkig konden ze onze muziek waarderen en hebben we een te gekke show weg kunnen zetten.

De dag erna mochten we weer terug naar The Far Out Lounge om op dezelfde locatie een show te spelen. Het publiek was wederom compleet anders en de show was wederom te gek. Onze laatste show was in the Sahara Lounge in East-Austin. Een soort safespace voor de LGBTQ+ community. Hier kwamen we ook onze vrienden van Personal Trainer tegen die daar ook een show moesten spelen. Een waardige afsluiter van de tour.

Ik wil graag afsluiten met wat tips voor bands die voor de eerste keer naar SXSW gaan:

  • Boek je vliegtickets vroeg. Ze worden steeds duurder
  • Huur een auto/bus. Er is geen openbaar vervoer, niks is aan te lopen en alles met ubers/taxi’s doen is geen doen.
  • Probeer zoveel mogelijk je backline daar te lenen/huren. Neem alleen het broodnodige mee want extra koffers zijn fucking duur. Je kunt ons altijd mailen als je tips wilt (death.cult@gmail.com )
  • Ga naar de taco truck tegenover de White Horse en eet daar Biria taco’s. Beste ooit.
  • Zorg dat je creditcards hebt. Maestro werkt nergens
  • Geniet!

Meer Iguana Death Cult? Check hun Facebook en Instagram!

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Meer zoals dit

Live-verslag: Release party Certain Animals ‘Arts & Crafts’

19 april 2023 • Concerten • Saar Gerssen

Het is vrijdagavond, 7 april. Aangekomen in de Eduard Flipse zaal van De Doelen heerst er een zachte rust die voelt als kalmte voor een muzikale storm. Zou deze storm de nieuwe muziek van de Rotterdamse band Certain Animals zijn? Voordat het antwoord op deze vraag beantwoord wordt staat Oliver Pesch al klaar om met zijn gevoelige klanken de rust in de zaal aan te sterken.

 

Er is nog maar een handjevol mensen tijdens het voorprogramma, maar deze luisteren samen met volle aandacht naar de ingetogen liedjes van de singer/songwriter. Oliver Pesch begeleid alleen met zijn gitaar het publiek langs verhalen die een persoonlijk karakter hebben en gaan van klein en ingetogen naar bombastisch en uitgesproken. Nooit zonder zuivere stem en alleen op het podium maakt dat het publiek Pesch’s verhalen gelooft. Het is een talent om solo op een podium je liedjes goed over te brengen en Oliver krijgt dat moeiteloos voor elkaar. Dat hij heeft afgekeken bij de grootmeester Paul Simon is duidelijk, maar op zo’n manier dat het niet ten koste gaat van zijn eigenheid. Oliver Pesch heeft alles mee en zou weleens een naam kunnen zijn waar we vaker over gaan horen.

Tijdens zijn optreden is de zaal langzaam voller gestroomd en lijkt nu een stuk meer op een publiek wat klaar is voor een show. En niet zomaar een show. Waar Pesch ons een aai over onze wang heeft gegeven komt Certain Animals de zaal een klap voor z’n kop geven. Dat doen ze in een splinternieuwe formatie, drummer Kees Braam heeft plaats gemaakt voor Rick van de Voort, en ze hebben vrienden meegenomen als blazers en op percussie. Onderdelen die eigenlijk nooit bij deze band zouden mogen ontbreken omdat ze een laag toevoegen die de melodieuze sound van de groep naar een level hoger transporteert.

Met een positieve uitstraling beklimmen de muzikanten het podium waar ze gelijk inzetten met het catchy nummer Sun King, ze lijken niet te kunnen wachten. De volgende nummers lijken nog van voor de nieuwe plaat te zijn, genaamd Arts & Crafts, waar deze hele avond om draait.

Klassiekers om de set verder aan te vullen, een viering van wat was en wat nu is. Strawberry Sunset, Automaton en Tangerine komen voorbij en geven met hun blije karakter een knipoog naar de eerste plaat Songs To Make You Move, die met een spektakel van een releaseshow tijdens de corona periode is uitgekomen. Maar de band leeft duidelijk in het heden. Met hun eerste album hebben ze de lat hoog gelegd, maar lijken nu met hun enthousiasme en dijken van songs gemotiveerd om alleen maar verder op te stijgen.

Langzaamaan bereikt de set de nieuwe nummers waarvoor de zaal nu bomvol staat. Het gelaagde en rustige Grief vormt een brug naar wat muzikaal nog in de wachtrij staat, de set heeft een duidelijk begin, midden en eind. Want gelijk daarna wordt bondig het opzwepende What Is Love ingezet en het rock & rollen is begonnen. De ludieke sfeer tussen de mannen zorgt voor een gevoel van vanzelfsprekendheid over hoe goed de band op elkaar ingespeeld is. Niemand steelt alleen de show, dit doen ze samen en op hun eigen tempo. De nieuwe drummer straalt uit al langer bekend te zijn met de andere bandleden en voelt op zijn plek.

Dit geld ook voor Quint Vullings, vastgeplakt aan zijn Hammond zou hij nergens anders liever willen zijn. Sommige mensen zijn geboren om bepaalde instrumenten te bespelen en hoe Quint met zijn hele lijf en alle overgave die hij heeft zijn toetsen bespeeld is magnetisch om naar te kijken. Zeker bij het nummer Angels In Disguise waarin het orgel de grote ster is. Een liedje wat tevens een goed voorbeeld is van hoe sterk Certain Animals is in een nummer opbouwen, om deze vervolgens op het podium op de beste manier ooit af te breken. Want man, wat is deze band een échte live band. Waar Arts & Crafts al een dijk van een plaat is komt deze in het echt nog vele malen beter tot zijn recht. Het plezier van de groep bij het spelen en de kwaliteit van de (live) muziek zal hier zeker aan bijdragen. Het hupje van zanger en bassist Niels-Jan helpt ook zeker mee.

Verder met Midnight TV, met percussie die op de plaat lijkt te missen. Een dansnummer die door de toevoeging van percussie nog geschikter voelt om de voetjes van de vloer te halen. Extra muzikanten bij een show geeft iets magisch aan een band live zien spelen, al hadden deze toevoegingen op de plaat ook zeker niet misstaan. Na een flinke opbouw in de set lijkt het bijna onmogelijk om niet te dansen, al helemaal niet omdat het nummer Songs To Make You Move voorbijkomt. Toch lijkt niet het hele publiek het hier mee eens te zijn. Het contrast is groot, in dit publiek ben je óf compleet uit je dak aan het gaan (bijvoorbeeld op de schouders van een ander) of je bent geconcentreerd en vooral niet in beweging aan het luisteren. Ieder geniet op zijn eigen manier.

Het einde van de set nadert en voor wie al geconcentreerd aan het luisteren was is er een cadeautje, namelijk het nummer Wood, Steel & Stone wat geheel akoestisch wordt ingeleid. Om even af te koelen van de opzwepende show heeft gitarist en zanger Thijs van Leeuwen niet meer nodig dan zijn breekbare stem, Quint op de akoestische gitaar en een doodstille zaal. Hij zingt heel voorzichtig het begin van dit nummer wat later uitbarst in een ontlading van gitaarspel en meeslepende drums. Quint rent en springt gauw onhandig terug achter zijn Hammond. Gevolgd door het nummer Younger Than Now waarmee ze hun show afronden.

De grapjes, onhandigheden, het plezier en de liefde voor de muziek die wordt gedragen door boezemvrienden zijn de ingrediënten voor een avond die als startschot dient voor een nieuw tijdperk van Certain Animals. Nieuwe plaat, nieuwe formatie, nieuw begin. De Rotterdamse Puck Hofwegen zorgde met haar mooie collectie aan plaatjes uit de jaren ’60 en ’70 voor een kop en een staart aan deze avond voor echte muziekliefhebbers. Bij binnenkomst was de seventies sfeer die voor het hoofdprogramma een grote inspiratiebron is al aanwezig en na afloop kon er nog met een biertje gedanst worden op Boney M. en ABBA.

Als dat niet als een topavond klinkt weet ik het ook niet meer, en Puck is ook nog eens verantwoordelijk voor het te gekke artwork dat het podium decoreerde en ook de plaat afmaakt. Alles klopt en alles zat mee. Certain Animals creëert zijn eigen universum en zal alleen nog maar in hogere sferen terecht komen. En ze zijn jonger dan ooit, awoohoo!

Lees het vorige bericht