Club Vibes aan de Westersingel, wie is er niet eens verdwaald en tot in de vroege uurtje doorgezakt. Deze intieme ambiance kent een geschiedenis die teruggaat tot de jaren tachtig. Het begon toen als de new wave club Pinguïn Park, waarna het overging in Bizar en ten slotte Club Vibes werd. Onder alle noemers hing er altijd een informele sfeer waar kleding- en muziekcodes minder streng waren dan in de reguliere clubs/discotheken en waar een gemêleerd publiek zich uitleefde op de dansvloer en aan de bar. En dat is nog steeds zo maar relatief nieuw is het livepodium dat Club Vibes sinds kort herbergt voor kleinere internationale en lokale acts.

Met dank aan die lange geschiedenis ademt de ruimte een gezellige en doorleefde sfeer uit waar bands (geprogrammeerd door Leen ‘Tocado’ Steen) goed tot hun recht komen. Een mooie opvolger voor het, in 2011 zo sneu vergane Exit. Met een doorgang naar de cafés Stalles en Parket is er bovendien een intern uitgaanscentrum ontstaan waar de avonden en nachten compleet zijn. Zelfs om te roken hoef je de straat niet op.

Vanavond is er een handvol publiek gekomen voor concerten van de twee Europese improvisatiebands Mulabanda en Albatre. De eerste groep is gezeteld in Brussel maar de leden komen uit Italië, Portugal en Rotterdam. Bassist en Rotterdammer Bruno Ferro Xavier da Silva speelde in Doodoo’s Coffee en Harry Merry and the Must en is sinds jaar en dag actief met experimentele acts als Stöma en Doktor Schnitt en als solo-artiest. De wijze waarop hij zijn bas bespeelt, waarbij hij alle mogelijkheden van zijn instrument en effectpedalen benut, gaat veel verder dan een begeleidende functie.

Ook bij Mulabanda heeft hij een evenredige rol naast toetsenist Giovanni di Domenico, saxofonist Daniele Martini en drummer Joao Lobo. Vanavond presenteren zij hun nieuwe lp Lift Your Toes. Het kwartet improviseert er lustig op los, in tradities die teruggaan tot de Europese jazzrockscene van de jaren zeventig (Soft Machine, Pataphonie, Jasper van ’t Hof). Klaterende soundscapes gaan over in experimentele rock, minimal thema’s ontaarden in pure freejazz. Hoewel de muziek is geworteld in de jazz, wordt er nauwelijks gesoleerd. De vier leden anticiperen vooral op elkaar en geraken zo collectief van het ene muzikale avontuur in het andere. Als publiek is dat mooi om te zien en te horen.

(Lift Your Toes blijkt van een heel andere orde te zijn. Misschien dat deel twee (dat in de loop van dit jaar moet verschijnen) duidelijkheid geeft, maar de lp bestaat uit twee kanten vol raadselachtig schurende, hotsende en botsende machinale geluiden en ritmes waarin niets van het live-geluid is terug te vinden. Mulabanda klinkt hier meer als een act van het elektronische muzieklabel Warp.)

Albatre, dat als tweede band speelt, bestaat uit twee Portugezen (bassist Gonçalo Almeida en saxofonist Hugo Costa) en een Deen (drummer Philipp Ernsting) maar is gevestigd in Rotterdam. Dit trio zet meteen vol en hard in. Alsof ze met z’n zessen zijn! Hun hectische freerock buldert en giert vervolgens zonder pauze voort – ik heb het niet getimed, het kan een half uur maar ook drie kwartier zijn geweest.

De drie leden etaleren graag hun virtuositeit en met een simpel knikje wordt een break tussen Almeida en Ernsting bekonkelt. Ronduit onaangenaam is de gillende feedback die Ameida op een gegeven moment looped (het geluid is sowieso veel te hard voor een halflege zaal) maar Albatre is niet gekomen om mooie muziek te spelen. De energie en het massieve geluid hebben vooral een verpletterend effect en dat lijkt ook het doel te zijn. Er hangt even een timide stilte in de lucht als alles ineens weer voorbij is. Dan pas breekt het applaus los.

Einde van een avond vol ongebruikelijke en avontuurlijke muziek. Tijd voor een nazit in Stalles waar onze oren nog wat nagonzen terwijl op de achtergrond onschuldige indie klinkt.

Gezien: Zaterdag 2 maart 2013, Club Vibes, Rotterdam

Mark Ritsema