Banabila & Machinefabriek

banabilaBanabila & Machinefabriek
cd- / download-album
ambient / soundscapes
Tapu Records

Rutger Zuydervelt is de man achter de naam Machinefabriek en de omvang van zijn oeuvre is indrukwekkend. Op zijn website zie je een waslijst aan soloprojecten, samenwerkingen en compilaties. Het is dus bijna onmogelijk om dit alles compleet te hebben. Sommige zullen zeggen dat ze niet alles willen hebben omdat verschillende uitvoeringen op elkaar lijken. Deze (vlieg)trip van 41 minuten vind ik erg verrassend.

Deze ambient/drone muziek krijgt natuurlijk ook veel betekenis door de titels. Het is fantastisch dat het eerste nummer Ascend (= opstijgen) heet en het laatste nummer Descend (= dalen). De samenwerking met de Rotterdamse componist Michel Banabila zorgt op dit album voor een wonderbaarlijke en fantasievolle reis tussen deze twee.

De mooiste tracks van het duo zijn wat mij betreft echter niet de eerste en de laatste, deze kunnen beter gezien worden als een intro en een fade out. Ik vond vooral het middenstuk met o.a. Dead Air erg spannend. Vaak heb ik het idee dat dit soort muziek mooi werkt ter ondersteuning van een beeld. Toevallig ben ik terwijl ik deze recensie aan het schrijven ben en de cd afspeel, aan het surveilleren bij een expositie en kom erachter dat het erg mooi past bij het werk dat hier hangt. Na een tijdje beginnen zelfs het gepiep uit de meterkast en de wind door de schuifdeuren een rol te spelen in de ervaring van deze klank-schappen. Natuur en industrie kunnen dus blijkbaar heel goed samenkomen in één geluidservaring.

Dat had Machinefabriek waarschijnlijk ook al bedacht, zo komt de titel Slow Wave twee keer terug op deze cd en heet het vijfde nummer Frost. Het visueel maken van deze muziek gaat bij mij vanzelf, maar natuurlijk kun jij deze cd ook gebruiken om lekker bij weg te dromen. Aanrader!

Download Banabila & Machinefabriek via Bandcamp.

Live-verslag: Mulabanda en Albatre @ Club Vibes

Club Vibes aan de Westersingel, wie is er niet eens verdwaald en tot in de vroege uurtje doorgezakt. Deze intieme ambiance kent een geschiedenis die teruggaat tot de jaren tachtig. Het begon toen als de new wave club Pinguïn Park, waarna het overging in Bizar en ten slotte Club Vibes werd. Onder alle noemers hing er altijd een informele sfeer waar kleding- en muziekcodes minder streng waren dan in de reguliere clubs/discotheken en waar een gemêleerd publiek zich uitleefde op de dansvloer en aan de bar. En dat is nog steeds zo maar relatief nieuw is het livepodium dat Club Vibes sinds kort herbergt voor kleinere internationale en lokale acts.

Met dank aan die lange geschiedenis ademt de ruimte een gezellige en doorleefde sfeer uit waar bands (geprogrammeerd door Leen ‘Tocado’ Steen) goed tot hun recht komen. Een mooie opvolger voor het, in 2011 zo sneu vergane Exit. Met een doorgang naar de cafés Stalles en Parket is er bovendien een intern uitgaanscentrum ontstaan waar de avonden en nachten compleet zijn. Zelfs om te roken hoef je de straat niet op.

vibesmulabandaVanavond is er een handvol publiek gekomen voor concerten van de twee Europese improvisatiebands Mulabanda en Albatre. De eerste groep is gezeteld in Brussel maar de leden komen uit Italië, Portugal en Rotterdam. Bassist en Rotterdammer Bruno Ferro Xavier da Silva speelde in Doodoo’s Coffee en Harry Merry and the Must en is sinds jaar en dag actief met experimentele acts als Stöma en Doktor Schnitt en als solo-artiest. De wijze waarop hij zijn bas bespeelt, waarbij hij alle mogelijkheden van zijn instrument en effectpedalen benut, gaat veel verder dan een begeleidende functie.

Ook bij Mulabanda heeft hij een evenredige rol naast toetsenist Giovanni di Domenico, saxofonist Daniele Martini en drummer Joao Lobo. Vanavond presenteren zij hun nieuwe lp Lift Your Toes. Het kwartet improviseert er lustig op los, in tradities die teruggaan tot de Europese jazzrockscene van de jaren zeventig (Soft Machine, Pataphonie, Jasper van ’t Hof). Klaterende soundscapes gaan over in experimentele rock, minimal thema’s ontaarden in pure freejazz. Hoewel de muziek is geworteld in de jazz, wordt er nauwelijks gesoleerd. De vier leden anticiperen vooral op elkaar en geraken zo collectief van het ene muzikale avontuur in het andere. Als publiek is dat mooi om te zien en te horen.

(Lift Your Toes blijkt van een heel andere orde te zijn. Misschien dat deel twee (dat in de loop van dit jaar moet verschijnen) duidelijkheid geeft, maar de lp bestaat uit twee kanten vol raadselachtig schurende, hotsende en botsende machinale geluiden en ritmes waarin niets van het live-geluid is terug te vinden. Mulabanda klinkt hier meer als een act van het elektronische muzieklabel Warp.)

Albatre, dat als tweede band speelt, bestaat uit twee Portugezen (bassist Gonçalo Almeida en saxofonist Hugo Costa) en een Deen (drummer Philipp Ernsting) maar is gevestigd in Rotterdam. Dit trio zet meteen vol en hard in. Alsof ze met z’n zessen zijn! Hun hectische freerock buldert en giert vervolgens zonder pauze voort – ik heb het niet getimed, het kan een half uur maar ook drie kwartier zijn geweest.

De drie leden etaleren graag hun virtuositeit en met een simpel knikje wordt een break tussen Almeida en Ernsting bekonkelt. Ronduit onaangenaam is de gillende feedback die Ameida op een gegeven moment looped (het geluid is sowieso veel te hard voor een halflege zaal) maar Albatre is niet gekomen om mooie muziek te spelen. De energie en het massieve geluid hebben vooral een verpletterend effect en dat lijkt ook het doel te zijn. Er hangt even een timide stilte in de lucht als alles ineens weer voorbij is. Dan pas breekt het applaus los.

Einde van een avond vol ongebruikelijke en avontuurlijke muziek. Tijd voor een nazit in Stalles waar onze oren nog wat nagonzen terwijl op de achtergrond onschuldige indie klinkt.

Gezien: Zaterdag 2 maart 2013, Club Vibes, Rotterdam

Mark Ritsema