Travelog
cd- / download-album
ambient / soundscapes
Tapu Records

De ambient/experimental act Machinefabriek brengt voor de tweede keer een plaat uit samen met de Rotterdamse componist Michel Banabila genaamd Travelog. Een instrumentaal gelayerd en abstract kunstwerkje van eigen bodem. (Lees de recensie van de eerste samenwerking hier)

Zachte, maar warme kickdrums met een organische padlaag dompelen de luisteraar vanaf de eerste minuut onder in een kalme en vriendelijke mix van licht dissonante leadlijnen die sterk doen denken aan een nabewerkte doedelzak. Rauwe percussie met afkappende geluidsfragmenten zorgen voor een chaotisch, maar fijn klinkend geheel. Catchy is het niet, maar interessant is het zeker. De muziek zwelt af en aan zonder dat je het eigenlijk merkt en zorgen voor veel extra dynamiek.

Narita trekt de lijn van apart klinkende geluidsopnames vrolijk verder en laat langzaam maar zeker de sounds verdrinken in een redelijke sloot aan distortion. Wederom: niet catchy, maar wel erg interessant om naar te luisteren in een al dan niet eenzame setting en het liefst door koptelefoons (want laten we wel wezen; daar is ambient toch wel voor gemaakt). Antenna klinkt gelijk een stuk dieper en wijdser door de gelayerde opnames met veel reverb over de instrumenten en een fieldrecording van een stel kinderen. Het fijne gekraak van vinyl laat je bijna vergeten dat er een hele hoop dissonantie achter de muziek zit en hier en daar doet dit nummer denken aan Somnium van Robert Rich.

En dat is goed, want Rich weet net als deze mannen field recordings en lange, uitgestrekte melodieën goed te gebruiken om een intrigerende sound te maken die zowel actief als non-actief te beluisteren zijn. En toch is een album zoals dit niet super toegankelijk voor de ‘doorsnee’ luisteraar. Er word flink geëxperimenteerd met toon en melodie en nergens klinkt het als een echt ‘cohesive body of work’. Nee, het komt eerder over als één groot experiment van twee zeer vaardige componisten en sounddesigners en dat is iets waar je persoonlijk wat mee moet hebben om het echt te kunnen waarderen. Alle ‘regels’ die bij muziek horen worden subiet de deur uit gegooid op deze plaat. Het levert een interessante discussie om te voeren: is dit nog wel echte muziek te noemen, of is dit zo experimenteel dat het als non-muziek beschouwd kan worden?

Om een heel erg lang verhaal kort te maken: houd je van experimentele en onconventionele geluiden, dan is deze plaat echt iets voor jou. Als je wat meer logica in je muziek prefereert dan raad ik je vooral aan om verder te kijken dan dit. Ik vind het in ieder geval erg tof om naar te luisteren, ook al verzand het album na een tijdje in een redelijk eentonige muur van geluid die veel terugvalt op de eerdere nummers. En toch blijf je luisteren…