Music Support: Tokoloko met Laura Palmer en The Minor Details

kf-a3-tokoloko-april-posterTokoloko is de leukste plek om (gratis) nieuwe bands te checken en ontdekken. Op vrijdag 29 april verwelkomen ze weer twee toffe acts, namelijk Laura Palmer en The Minor Details. Deze Tokoloko is een aanrader voor mensen die houden van bands zoals The Cure, Echo & The Bunnymen en Sonic Youth.

Elke maand kun je in De Kroepoekfabriek terecht voor Tokoloko. Dé leukste plek om (gratis) nieuwe bands te checken en ontdekken. Neem nu Laura Palmer. Na een zorgeloze jeugd als homedemo-project van één van de bandleden, dat het levenslicht zag in het jaar 2012, wilde Laura op eigen benen staan. In navolging van Mark (basgitaar) heeft Niek zich door Laura laten verleiden door de zang voor zijn rekening te nemen. In 2014 doet Laura vervolgens afstand van haar drumcomputer en weet Gabriel te overtuigen om de drums te vervangen door ’the real shit’. Het resultaat: pure shoegaze met new wave invloeden. 

Laura’s muziek kan worden omschreven als alternative rock waarbij gelaagde gitaren met retro synths in gestructureerde en melodische songs worden gecombineerd. Beïnvloed door Joy Division en new wave bands als The Cure, The Sound en Echo & The Bunnymen, produceert Laura een muur van geluid die doet denken aan shoegaze bands van begin jaren 90. Maar ook hedendaagse postrock invloeden zijn terug te horen als Laura de registers opengooit. Doordrenkt met effecten leidt dit tot een verrassend authentiek en puur geluid.

The Minor Details
The Minor Details is een Rotterdams trio bestaande uit zanger/gitarist Jeroen S. Rozendaal, bassiste Christine Madern en drummer Max Maas. Samen spelen ze met verschillende aspecten uit de pop en indierock en gooien daar af en toe ineens een flinke scheut punk overheen. The Minor Details is een band die met een combinatie van noise pop en indierock zorgt voor een toffe sound. Het leuke daarvan is dat ze kunnen raggen zonder een agressief gevoel op te wekken. Snoeihard gitaarwerk is hier meer een kwestie van juichen dan van slopen. Hun neutrale uitstraling en hun liedjes over het leven maken van The Minor Details een intiem gezelschap voor de luisteraar.

Extra informatie
Datum: vrijdag 29 april
Locatie: De Kroepoekfabriek, Koningin Wilhelminahaven ZZ 2A, Vlaardingen
Aanvang: 20:30u
Entree: gratis
Meer info hier

POPUNIE_MUSICSUPPORT_ZHOLLAND_FCTokoloko wordt mede gefinancierd vanuit Popunie Music Support Zuid-Holland.

Motel Mozaïque is dodelijk

Robbert MeijntjesAl vanaf de Koopgoot, drie passen buiten Metrostation Beurs, werd ik verwelkomt door Motel Mozaïque. Een brei aan geluid weergalmde in de uitgestrekte loopgraaf, met aan diens weerszijden winkelruiten van hippe en fris gekleurde etalages. Kan dit tegenwoordig nog in de binnenstad? De klank van venijnig gitaargeweld in de open lucht van het Rotterdamse stadscentrum?

Twee nette meisjes met ieder een tas om hun frêle gestrekte bovenarmpjes, vroegen zich dit hardop af. Een groep huismoeders klopten elkaar tijdens het beklimmen van de trap richting de Lijnbaan bemoedigend op de rug. ‘Wat staat het hard hè?’ Ik had spijt dat ik geen derde blikje bier in mijn jas had kunnen proppen. De keuze om deze leeg te kunnen gieten in hun kraag of mijn keelgat had ik mij graag voorgenomen.

Want jawel, een paar dagen per jaar mogen ook rockers in Rotterdam eens feest vieren. Het is moeilijk voor te stellen dat er tussen al die urban, hip-hop en oh-wat-doet-mijn-hartje-zeer singer/songwriter podia nog weleens sprake mag zijn van vuige punkrock. Nog minder is het voor te stellen dat Rotterdam nog niet zo heel lang geleden als een rockstad gedefinieerd kon worden.

Sinds de invasie van de Duitsers heeft Rotterdam op cultureel vlak niet zoveel meer geleden, dan sinds de afgelopen jaren waarin legioenen post-pubers zich op podia verzamelden om gezamenlijk (en zonder het minste graantje zelfspot) uit te huilen in brave woordjes. Daarbij wordt er ook nog weleens geleden aan een Messiascomplex, want geen verdriet is zo treurig als dat van de ik-persoon, geen vader is zo wreed als die van hen, maar gelukkig zijn we allemaal kinderen onder God. En ondanks alle slaanwedstrijden, echtscheidingen en zelfkastijding heeft Hij toch het beste met ons voor.

Tsja, nou, tijdens Motel Mozaïque ging ik naar De Dood. En zij hebben een veel betere bandnaam. Met openingschanson Hondenuitslaatservice: Waffen SS werd de toon gezet (wat toch veel beter klinkt dan Dank U Voor Deze Nieuwe Morgen). Het volgende half uur op het Schouwburgplein was er een vol met uitbundigheid en spelplezier voor jong tot oud. Voor de kinderen speelden de heren Speeltuinen & Vinexwijken, voor de ouderen Leuk hè, zo’n strandwandeling en Dopa (‘grootvader aan de drugs / we noemen hem Dopa / dat is een combinatie van / de woorden dope en opa’). Energiek en vol overtuiging raasde De Dood tijdens deze middag door hun set, waarvoor een half uur eigenlijk veels te kort is.

Bassist Joost Broeren deed zijn Scott Ian dansjes, drummer Tim van Dorp hield de formule onbuigzaam in het gareel en zanger Vincent Niks brulde als een aap. Er werd bier gegeven, bier gegooid, er werden tepels gelikt en er ontstond een kleine moshpit. Geen concessies, geen braafdoenerij, De Dood speelde tijdens Motel Mozaïque uit het hart en voor een publiek dat er zichtbaar van genoot. Met als toetje dat er tijdens deze gig ook nog eens gratis exemplaren van De Titelloze Eerste het publiek in werden ingesmeten, kan het gewoon niet anders dan dat er hier vanmiddag zieltjes gewonnen zijn.

Kortom was dit optreden een uitstekende opening voor een zaterdagmiddag. Vandaag was ook ik eens welkom in mijn geboortestad. Vandaag mocht ik ook eens buitenspelen. Hoera, het was leuk, en na afloop speelden er kinderen tussen lege en vertrapte bekertjes bier op het plein. Een statement richting de brave maatschappij anno nu; de punkrock van De Dood staat gegarandeerd voor een geslaagd dagje uit voor het hele gezin.

Robbert Meijntjes

Rotterdammer Robbert Meijntjes (1986) heeft in 2012 Frontaal opgericht. Van een hecht clubje jonge schrijvers uitgegroeid tot een gesubsidieerd schrijverspodium met sinds 2015 iedere maand vijf jonge aanstormende schrijvers en één Grote Gast op het programma. Hiernaast is Robbert betrokken bij evenementen zoals Woordnacht en Kill Your Darlings en publiceerde in o.a. Trouw, Metro en Stadslog Rotterdam. Regelmatig draagt hij voor op podia als Woorden Worden Zinnen, Notes of a Dirty Old Man en Where The Wild Things Are. Momenteel werkt hij hard aan zijn debuutroman. Het einddoel: de kost kunnen verdienen met het full-time schrijven. Al is het maar in een donkere tweekamerflat, in een afgelegen hoek van de stad, net boven de vuilnisbakken. Foto: Purdey van Dijke