Ik heb een vriend. Altijd wanneer ik bij hem op bezoek ga, word ik halverwege een beetje kribbig van zijn muziekkeuze. Niet omdat deze slecht is – integendeel – maar omdat ze meer aandacht behoeft dan waar de setting op dat moment – lekker eten en bijkletsen – ruimte voor heeft.

Maartje Teussink’s Organic Cities past perfect in die setting. Mooi, poëtisch en bestemd voor oren met aandacht. Allemaal Engelstalige tracks en vocalen gemixt met gitaar, bas, synths en electronica.

De plaat begint met Turn Into A Dream met een aantal mooie akkoordwendingen. City Sees Me heeft een vet intro, lekker anders dan het eerste nummer. Dan Dust En Stones. Als je van andere muzikale geluiden dan een gewone drum houdt, is Maartje jouw vrouw. In deze track bouwt ze met name door haar instrumentatie met een soort ‘paardenhoefdrum’ een mooie groove en sfeer.

In No Nearer kruipt de tekst als een oorwurm door mijn bloedbanen. Mooi. Hij heeft wel wat meer naklink-tijd nodig. For You komt dus te vlug en het nummer is me wat te vol qua instrumentatie voor de opbouw van de plaat.

We fietsen een beetje langs Keep It Right en You Would Want Me To naar Organic Cities – de titelsong, die er qua insteek, gedubbelde voices en sfeervolle muzikaliteit tussenuit springt. Zonder adempauze krijgen we Labyrinth te horen met een labyrinteressante ( smiley ) overgang in het refrein.

Rising Above steekt er wat mij betreft bovenuit door juist z’n pianistische insteek – in tegenstelling tot de op gitaar gebaseerde nummers hiervoor. Hij is iets meer songwriter-georiënteerd en de tekst trekt meteen.

Drawn To See is een mooie live track. Ik moet even wennen aan het geluidsverschil met de andere tracks maar hij treft wel de essentie van Teussink: een sterk theatraal en poëtisch nummer die een wereld erachter meedraagt. Ook haar stemgeluid komt hier goed tot zijn recht. Pareltje.

Floating is een inventief staaltje jazzballad. De track die daarna er lekker tussenuit springt is Interval – je hebt letterlijk één minuut om even ondergedompeld te worden in een nieuwe elektronische muzikale wereld.

Back In Time is haast radiomateriaal. Lekkere vibe, vlot en trekkend; en zoals All Asked For hadden er meer mogen zijn. Interessant gestapeld en gecomponeerd. De plaat sluit af met de gitaartrack Take Me. Tekstueel, fijn in het gehoor liggende tune en een mooie afsluiter voor deze gevarieerde plaat. Beetje abrupt einde, dat wel.

Het werk van Teussink vraagt om beluisterd te worden. Sfeervol, poëtisch en mooie onverwachte wendingen. De twee keuzes die ik níet begrijp, zijn de vaak korte of geen tussenpozen op de plaat, en de gedubbelde stem op nagenoeg het hele album – een enkele track daargelaten.

De eerste keuze laat de kans voor de luisteraar liggen om na te genieten, en de tweede krijgt na een aantal nummers iets vermoeiends en verliest zijn toegevoegde waarde. Ik ben dan ook benieuwd naar haar beweegredenen, maar het neemt niet weg dat het de moeite waard is om haar werk te beluisteren.

Die vriend van mij zou er blij mee zijn en ik zou op ons afspraakje halverwege kribbig worden. Zoals het hoort…