Interview Xander van Dijck: “Ik wil graag iets doen met acts waarvan je denkt: tering man, what the fuck!”

Met zijn boekingskantoor Cloudhead Bookings houdt Xander van Dijck (1992) vanuit Rotterdam de tijdloze cultuur levend van rauwe gitaarmuziek, indie, rock-‘n-roll en hiphop van de straat. Zijn roster bevat uitgesproken live-acts als Hausmagger, Hallo Venray, The Cenobites en Stöma. Als boeker was hij ook betrokken bij het succes van De Likt dat in 2018 werd bezegeld met optredens op Pinkpop, Lowlands en in een uitverkochte Maassilo.

Met zijn lange gestalte, een bos weerbarstige blonde krullen en de reputatie onvermoeibaar te zijn, staat Xander zelf ook middenin die cultuur. Naast boeker is hij zanger, gitarist en frontman van de indie-gitaarband Anemone. Na het goed ontvangen debuutalbum Silverstar (2018), schuimt de band de Nederlandse clubs en muziekcafé’s af waar de adrenaline nog giert en het naar bier en zweet ruikt. Ze speelden daarnaast op prestigieuze festivals als Left Of The Dial en Eurosonic.

“Ik ben wie ik ben. Als mensen een bepaald beeld van mij hebben moeten ze dat zelf weten. Als ik het imago heb dat ik wel eens hard kan gaan: prima. Ik werk ook hard.”

3de Verdieping
Cloudhead Bookings is gevestigd in het kantorencomplex 3de Verdieping op de Delftsestraat. De etage deelt Xander met onder andere On Track Agency / Stichting de Nieuwe Lichting van Immanuel Spoor dat respectievelijk het management van De Likt verzorgt en Eendracht Festival en A Festival Downtown organiseert. Daarnaast wordt er het webzine Daily Indie gerund door Ricardo Jupijn die ook gitarist is van Anemone.

“Je zit daar met allemaal hele creatieve mensen die dingen doen in dezelfde sector. Het is tof om het met elkaar te kunnen hebben over bepaalde dingen. Het helpt elkaar in vele vormen. Maar het is ook niet zo dat we alleen maar elkaars ass aan het likken zijn. Dat is niet de bedoeling.”

Grap
“Cloudhead is eigenlijk begonnen als een grap. Ik was op school altijd al bezig met showtjes enzo. Ik speel graag zelf, maar wilde er ook altijd meteen meer van maken en andere bands erbij betrekken. Ik las de Rock ‘n’ Roll Highschool tijdschriften van Minke Weeda en dacht: o, zo zit dat. Ik ben voor bands gaan mailen naar zalen, maar die zeiden allemaal nee, niet interessant genoeg.

Toen Winston Kingdom in Amsterdam het als de zoveelste zaal afwees was ik het zat en antwoordde ik: waarom dan niet? Zij schreven terug alleen maar zaken te doen met boekingskantoren. Nou, dan bedenk ik toch een naam en doe ik net alsof ik een boekingskantoor heb. In die tijd zat ik voor de gein op Chatroulette en een meisje schreef eens aan mij: ‘jij hebt een echte cloudhead’. Dat heb ik toen als naam gepakt, ‘Bookings’ erachter gezet en een emailadres aangemaakt. Een week later stuurde ik een nieuw bericht naar Winston Kingdom: joh, ik ben van Cloudhead Bookings, kunnen die en die band komen spelen. Toen kreeg ik ineens als antwoord: ‘ja, dat is goed’.”

Eerlijk
“Daarna ben ik feestjes gaan organiseren met steeds drie bands. Ik promootte dat zelf en maakte zelf de events aan op Facebook, zoals ik eigenlijk nog steeds doe. Ik ontwierp zelf de flyers, vier op een A4tje die ik met de hand 600 keer uitknipte. Dan ging ik zelf flyeren en trok ik uiteindelijk 40 man in Den Haag of 30 man in Amsterdam. Soms moest ik een band uit eigen zak betalen als dat niet lukte van de deuropbrengst. Zo leer je het op de harde manier. Ik heb het helemaal op eigen kracht moeten uitvogelen met hier en daar wat hulp, van bijvoorbeeld Immanuel. Een beetje vindingrijk en brutaal zijn, maar wel eerlijk blijven. Ik ben ook wel bedonderd door deze of gene en heb mij altijd voorgenomen: dat ga ik niet doen bij andere mensen. Als ik merk dat een band wil overlopen naar mij dan ga ik netjes met hun boeker bellen en vragen: hoe zit dat? Ik zou het ook tof vinden als mensen dat bij mij doen.”

Hijgerig toontje
Als ik als artiest of band een boeker zoek, hoe vind ik jou dan?
“De meest ideale situatie is dat je als artiest een persoonlijke klik hebt met je boeker. Ik vind het fijn als je samen gezellig een biertje kunt drinken. Veel acts gaan lukraak mailen naar boekers. Op die manier vind je er niet snel een, tenzij je al een naam hebt. Voor onbekende bands is het denk ik beter om eerst eens goed te kijken wie die boeker is en wat hij doet. Bekijk zijn site; welk bands boekt hij en waarom? Probeer niet meteen in die modus te gaan van: ‘ik wil wat van jou’. Bij mij werkt dat in ieder geval niet. Niet dat je niet to the point mag zijn, maar zo’n claimerig en hijgerig toontje van: ‘je moet eens weten wie wij zijn’ of ‘wij zijn niet in een hokje te plaatsen’… Leuk dat je daarmee komt maar zo laat je echt niet zien wie je bent.”

“Ik wil graag iets doen met acts waarvan je denkt: tering man, what the fuck! Dat het je achterlaat met het gevoel iets gezien te hebben. Iets dat indruk heeft gemaakt, al dan niet omdat ze een tent volledig uit zijn voegen hebben getrokken. Dat het hard is en dat alles kapot gaat. Of omdat het juist heel integer is, zoals The Grey Pants, en op die manier een skidmark achterlaat. Zo wil ik bands neerzetten en zelf mijn bedrijf verkopen. Daarom kies ik voor een bepaald kaliber acts. Ik vind dat het moet passen bij mij. Als dat niet zo is dan ga ik er niet mee werken. Ik vind het moeilijk om iets te verkopen waar ik niet honderd procent achter sta.”

Tante
Zijn liefde voor muziek maken ontstond toen zijn moeder hem op zijn zevende een liedje leerde spelen op haar keyboard. Een geliefde tante uit Amsterdam introduceerde vervolgens aan hem de gitaarmuziek.

“’Zij draaide Let There Be Rock van AC/DC voor mij. Ik wist niet wat ik hoorde en vond het echt magisch. Toen gaf zij mij die plaat, mijn eerste lp.”

Na zijn middelbare school koos Xander voor een muziekopleiding.

“Ik mocht aanvankelijk maar op één plek auditie doen, in Amsterdam. Maar die gast zei tegen mij: ‘Jongen, het is veel te pril wat je doet, je kan het beter zien als hobby dus laat de droom maar varen’. Dat vond ik zo kut. Ik antwoordde: dat zullen we nog wel eens zien! Een jaar later werd ik aangenomen bij de Popacademie van het Zadkine in Rotterdam. Daar ben ik gaan groeien. Ik ging in mijn tienerjaren altijd naar kraakpandfeestjes en zag daar hoe mensen zelf aan het organiseren waren. Het do it yourself-idee vond ik super inspirerend en dat pikte ik ook meteen op met mijn eerste eigen bandjes. Ik heb veel naar punkbands gekeken en geluisterd. In de essentie heb ik dat ook meegenomen naar de muziek die ik later ben gaan maken.”

Vet
Op de Popacademie ontstond zijn eerste serieuze band The Afterveins, een indie-powertrio met een wilde reputatie die met hun hypnotische gitaarrock (met flinke injecties The Velvet Underground en The Feelies) al snel het Nederlandse clubcircuit op zijn kop zette. Na twee albums, een minuutje De Wereld Draait Door en een chaotische Europese tour knalden zij in 2016 uit elkaar.

“Maks (Bolhuis – zang/gitaar) was gek van Velvet Underground, Aswin (van As – drums) was de kunstenaar en ik kwam uit de punk. Onze sound was een combi van die dingen, van minimalistische punkrock of hardcore, popliedjes en psychedelische shit.”

Dagboek
Een even rammelende als poppy sound met psychedelische invloeden zijn ook onderdeel van het geluid van zijn nieuwe band, maar Anemone (dat naast Xander en Ricardo bestaat uit drummer Roemer Vermeulen en bassiste Annika Boxhoorn) klinkt energieker, puntiger en vooral ook opgewekter.

“Anemone voelt voor mij als een nieuwe start, daar schrijf ik ook songs over. Mijn songs zijn in mijn ogen dagboeken waar ik mijn ei in kwijt kan. Als ik ergens mee zit dan schrijf ik het op. Ik kan niet lang down zijn. Soms zijn er een paar dagen dat het even tegenzit maar ik kom er altijd wel weer overheen. Je moet je niet laten tegenhouden door negativiteit en mensen die negatieve shit tegen je vertellen. Soms moet je even door de zure appel heen bijten en er hard voor gaan. Daarna pak je ‘m drie keer zo hard terug.”