A Fistfull of Stars

De baroque spacerockers van Seven Stars Over Sicily komen uit met een sfeervolle plaat getiteld … And Here Comes The Night. Een plaat die je naar een andere wereld brengt, misschien naar één van de sterren uit de bandnaam zelf. Er is een jaar hard gewerkt aan de plaat in Studio Marmelade in Delft en na een video/single ‘teaser’ release in maart wordt de uiteindelijke albumrelease, in de vorm van een festival, gehouden op 28 september in Podium Grounds. Tijd dus voor een gesprek. We strijken neer in de poptempel van Rotterdam, Rotown, waar Conrad Freling, zanger en gitarist, de reis van de plaat graag met ons wil delen.

De eerste single met dito videoclip getiteld Smokin’ Gun, die ze uitbrachten in maart van dit jaar, is een up tempo ballad met mooie donkere melodieën. Het eerste gevoel dat ik kreeg bij dit nummer was het melancholisch donker geluid uit spaghetti westerns van Ennio Morricone*. Ik was verrast. En dit nummer is het proloog voor wat de uiteindelijke plaat gaat bieden.

Conrad heeft de meeste nummers geschreven voor de plaat, waaronder Smoking Gun. Elk nummer staat op zichzelf, met thema’s variërend van het milieu tot aan relaties en toch klinken de nummers op deze plaat als één geheel. Het nummer Black Raven is een waanzinnig meeslepend rock monster dat lijnrecht tegenover Smoking Gun staat.

More Than A Million laat weer een ander geluid horen: een dansbaar nummer waarin de trompet een belangrijke rol speelt. Het nummer krijgt daardoor een ‘Mariachi’ achtige vibe. Soundscaping door het gebruik van synthesizer en gitaareffecten zorgen ervoor dat de overall sound een weidse sfeer krijgt. Hierdoor krijg je het gevoel als luisteraar dat je midden in het verhaal van het nummer zit. Is het een specifiek verhaal? Want de invloeden van de eerdergenoemde muzikale meester van de ‘spaghetti western’ is voelbaar.

Morricone is het eerste waar ik aan denk als ik naar jullie nummers luister. Is er bewust aan deze ‘sfeerbepaler’ gedacht?
Niet per se, maar het is wel wat ik altijd heb willen doen met een plaat. Het broeierige, het duistere aan de sfeer is spannend en dat is wat ik interessant vind aan de muziek van Morricone.

We hebben een nieuwe toetsenist Robert en hij heeft een arsenaal aan synths, speelt gitaar èn mondharmonica wat natuurlijk een aanwinst is voor het uiteindelijke geluid. Doordat hij de toetspartijen speelt heb ik meer ruimte gekregen om te focussen op zang en gitaar, wat voorheen lastiger was omdat ik ook de toetsen deed. Door de komst van Robert is het geluid ook meer in die ‘spaghetti western’ richting gegaan.

Zijn de nummers speciaal geschreven voor dit album?
De nummers waren al meer dan acht jaar ‘in the making’! Nee dus. De nummers hebben kunnen rijpen. Sommige nummers zijn zelfs compleet van structuur veranderd. En met de nieuwe bezetting zijn de nummers die voor het album zijn gekozen, eindelijk tot wasdom gekomen.

Daniel, de zanger, schrijft tegenwoordig mee. Is er een verschil in thema’s waarover jullie schrijven?
Onze schrijfstijlen verschillen van elkaar en inhoudelijk ook. Voor deze plaat is er niet bewust gekeken naar wat inhoudelijk bij elkaar past. Dus van een echte conceptplaat kun je niet spreken. Wat de songs met elkaar verbindt is de muziek. Op het moment dat we hebben gekozen voor de nummers die op de plaat zouden moeten komen, hebben die nummers onbewust een verbinding met elkaar gekregen. De songs die we daarna schreven vonden we niet passen en dus niet goed genoeg om op de plaat te zetten. Het klopte dus dat de nummers die we hebben gekozen bij elkaar hoorden. We hebben blijkbaar onze stijl gevonden met deze plaat!

De plaat begint als een film. Als een indie-film welteverstaan. Het zou zo een David Lynch film kunnen. De opzet voor het album klinkt alsof jullie bewust hebben gekozen voor een narratief, oftewel het riekt naar een concept plaat.
Dat klopt. Hoewel de thema’s dus inhoudelijk van elkaar verschillen wilden we wel een verhaal vertellen. We wilden niet beginnen met het meest catchy nummer om de aandacht te trekken. We wilden openen met een nummer die de mood en sfeer zou doorzetten op de plaat en daardoor is het misschien niet commercieel tactisch, maar wel iets waar we allemaal achter staan. En dat is denk ik het belangrijkste.

Het album … And Here Comes The Night blijkt dan wel geen geen concept plaat, maar klinkt wel als zodanig. Dit klinkt misschien verwarrend, maar duidelijk is dat de liefde voor het maken van deze plaat er helemaal vanaf spat! Minder psychedelisch dan hun vorige ep, maar desalniettemin intrigerend en sfeervol. Rotterdam is met deze broeierige muziek van Seven Stars Over Sicily een prachtplaat rijker geworden en daar wordt ik in ieder geval heel erg blij van.

Releaseparty
Maar liefst zeven acts voor €5! Op vrijdag 28 september kun je in Podium Grounds genieten van The Mutations, Mark Ritsema, Tamara Woestenburg, Nana Peijnenburg en voor de vroege vogels de Don Heronimo’s Hypnoseshow. Uiteraard speelt ook Seven Stars Over Sicily. Na de bands kunnen de voetjes van de vloer op de geweldige singels van DJ Rockalberti aka Peter van der Stelt. Let Op! De eerste 70 bezoekers ontvangen een gratis exemplaar van de cd. Kijk hier voor het Facebook-event.