Lieve muzikant,
‘Lekker Nederlands’. Zo heet het ongetwijfeld wanstaltige programma, waarin Lange Frans zijn Het Land Van 2.0 ten gehore bracht. Een rap over de stand van Nederland op dit moment: vluchtelingen, zwarte piet en natuurlijk het woord “fokking”. Lange Frans kreeg flink wat verwijten: voor rechts was het een links gedrocht, voor ons alternatievelingen niet intellectueel genoeg. We zouden Frans z’n ietwat knullige rap in het hol van de leeuw (SBS6) echter moeten omhelzen.
De alternatieve muziekwereld in Nederland is verworden tot een grote emmer laffe pis. Gordon is meer punk dan Kensington ooit geweest is. Gordon trekt z’n bek open, verrast, maakt mensen boos; alternatieve bands zijn voorspelbaar en braaf. Hun spreekbuizen 3FM en 3voor12 idem dito.
Hiermee is muziek één van haar belangrijkste kwaliteiten kwijtgeraakt: onrust. Kunstenaars hebben altijd een belangrijke rol gehad in de vorming van de maatschappij. Ik heb het dan niet over belerende zeurteksten van protestzangers. Ik heb het over muzikanten die uitstralen hoe ze in de wereld staan. Of dat nou politiek (links, rechts, racistisch, communistisch) of wel of niet geloven in de liefde is. We moeten het allemaal zien, voelen. Dat helpt ons namelijk bepalen wie wij zijn.
Tegenwoordig moet alles ‘leuk’ zijn. Zelfs rock ’n roll is ‘leuk’ omdat dat ‘zo lekker dwars is’. Maar hoe dwars ben je als je in alles voldoet aan je stereotiep? ‘Leuk’ maakt geen littekens. ‘Leuk’ brengt niks in beweging. En beweging is wat we nodig hebben. Veroorzaken Gordon en Lange Frans dit? Misschien niet, maar hun wil blijkt groter dan die van de hele ‘alternatieve’ wereld bij elkaar.
We staan voor een grote opdracht de komende jaren. Links haat rechts, rechts links, en een deel van allebei haat verandering. Er worden AZC’s bestormd, vrouwen aangerand, raadsleden bedreigd en homo’s gebashed. Het nieuws is voor het eggie. Het gaat nu over ons. En het zal nog een tijdje over ons blijven gaan.
Muzikanten moeten hun rol weer terugveroveren. Ze moeten ons een spiegel voorhouden, geen quotes uit OOR. Maak je niet meer druk over wat Giel Beelen of 3voor12 van je vindt. Hun mening verandert namelijk niks aan niks. Hun mening verandert al jaren niks aan niks. Zij zijn niet geïnteresseerd in de vleugels van muziek. Zij zijn geïnteresseerd in Twitter. Je kracht ligt niet in Twitter, op een blog of in de droom van een plek op ‘Into The Best Kept Rabbit Hole’. Je kracht ligt in jezelf; in de bril die je gebruikt om de wereld te zien. De rest is irrelevant.
We moeten af van dat allesvernietigende 3FM-ideaal, dat ons leert dat alles te moeilijk is. Mensen kunnen meer aan dan dertig keer hetzelfde liedje van een kopie van een kopie van een Engels bandje dat ooit een single uitbracht die wel iets weghad van een originele band. Het is tijd dat je je bek weer opentrekt. Onderzoek wat jou anders maakt en vergroot dat uit. Verdeel je publiek met een vlijmscherp mes: als er nooit iemand boos bij je optreden is weggelopen ben je irrelevant. In godsnaam, alleen op deze manier hebben we weer wat aan muziek. Iets dat groter is dan incestueuze showcasesuccessen en gezapige “concert-van-het-jaar!-tweets” over bands die op elk festival hetzelfde trucje laten zien.
Het moet rellen worden op ‘Into The Best Kept Rabbit Hole’. Het publiek moet tot op het bot verdeeld zijn. Alle grote kunst begint met strijd en jij, lieve muzikant, bent diegene die dat moet veroorzaken. Het enige dat je hoeft te doen, is eerlijk zijn.
Lieve muzikant, laat Lange Frans je lichtend voorbeeld zijn.
Laat de verandering niet aan politiek of media over; jij kan het namelijk veel beter.
Doe ik het allemaal goed? Nee
Maakt dat me een hypocriete, arrogante, betweterige idealist? Ja
Doei!
Mark Lotterman
