De negende editie van Baroeg Open Air was wederom gezegend met droog weer. Een goed begin voor iedere festivalganger die na het opstaan argwanend de hoogte inkeek. En ter plaatse werd het nog mooier. Met een strakke organisatie, vriendelijke vrijwilligers en een overzichtelijk terrein, werd iedere metalhead, punker of nieuwsgierige bezoeker met open armen ontvangen. Qua line-up was BOA dit jaar mogelijk nog diverser dan de jaren ervoor. Hieronder een verslag.
Spasmodique
Aan veteranen Spasmodique de eer om het hoofdpodium dit jaar te ontmaagden met hun experimentele postpunk. Hun meest recente plaat Six is onlangs verschenen en uiteraard werden er ook tracks van deze nieuwste aanwinst ten gehore gebracht. De heren spelen een set waarin de typische, bijna poëtische tonen en de bijbehorende mistroostige gevoelens zich hypnotiserend over het publiek verspreiden. Ruig, hard, kwetsbaar, melancholisch, de muziek van Spasmodique heeft het allemaal. Het publiek reageert met een enthousiast applaus na iedere track. En het is dé perfecte manier om de kater van de vrijdag weg te werken en een opeenvolgende festivaldag te beginnen.
Bodyfarm
Een explosieve set barst los op de mainstage; Bodyfarm has arrived. Inmiddels een gevestigde naam binnen de huidige Nederlandse death metal scene, weet Bodyfarm met hun old school death ook de laatste uitslapers in de nabije omgeving uit hun bed te beuken. En over beuken gesproken; de eerste moshpit van de dag is een feit. Hoe kan het ook anders met de opruiende kreten van zanger Thomas Wouters tot meer vriendelijk geweld. Mocht er nog twijfel over bestaan, dan werd deze met Bodyfarm compleet weggevaagd: het publiek is definitief klaargestoomd voor een nieuwe editie van BOA.
Order of the Emperor
Zonder woorden vuil te maken aan het wensen van een goedemiddag, gaat de set van Order of the Emperor met een knal van start. Van 13:30 stipt tot 14:00 uur brengt het energieke vijftal een set met veel beweging en memorabele riffs. Met een sound bestaande uit een mix van old school heavy metal, vuige hardrock en een flinke dosis groove weet de groep zeker indruk te maken. De band, met name frontman Wouter Jongens, komt gedurende de set lekker los en naar gerucht schijnt er van deze gig binnenkort ook een videoclip te verschijnen. De debuutplaat Behold verschijnt in oktober, met een release op de eerste van de maand op de V11. Van deze band gaan we nog veel zien en horen.
The Deaf
De band met wellicht de meest uiteenlopende sound van de dag is ongetwijfeld The Deaf. De band rondom Di-rect gitarist Spike van Zoest speelt een mix van sixties/garage punk/rock ‘n roll en het resultaat klinkt fantastisch. The Deaf zijn deze middag meesters (en meesteres!) in het opjutten van het publiek. Met hun beweeglijk optreden met daarin mondharmonica’s, toetsen en raggende riffs weten zij te overtuigen. Het rockt, het swingt, het kietelt. The Deaf waren mogelijk dé band van de dag.
Angel Witch
Een van de eerste namen die eerder dit jaar bekend werd gemaakt als onderdeel van de line-up van BOA 2016 was Angel Witch. De reacties waren toen al lovend, en zowel het publiek als de band stellen ook deze middag niet teleur. In een volle tent spelen deze oude rotten hun New Wave of British Heavy Metal sound en overtuigen hierin opnieuw ruimschoots dat leeftijd er in deze scene niet toe doet. De band levert een krachtig optreden dat muzikaal én performance gewijs staat als een huis. Vooral Kevin Heybourne, frontman en gitarist van het eerste uur, melodieus snerpend met zijn fantastische gitaarwerk, levert vol overtuiging. En hoe kan dit ook anders met bijna 40 jaar ervaring onder de armen? Met de songtitel van dezelfde naam kwam deze set tot een memorabel einde. Opnieuw heeft Baroeg een scenelegende in de line-up weten te plaatsen, chapeau!
Arkona
Deze Russen, met de zeer energieke frontvrouw Masha ‘Scream’ Arkhipova, verenigen folk met brute bombast. Dat Masha de band visueel gezien draagt op het podium, daar bestaat geen twijfel over. Met veel drama, expressie, weidse gebaren en haar mic-stand die wordt rondgezwaaid als een vlaggenstok, brengt zij de energie in de tent binnen de kortste keren naar een hoogtepunt. Arkona speelt om te overwinnen, dat is vanaf de eerste minuten al duidelijk. De mix van stevige metal en traditionele folk gaat er bij het publiek in als koek.
Want hoewel het geluid tijdens deze set niet optimaal is, weet Arkona met hun diverse sound en de beweeglijke bandpresentatie het publiek vanaf het eerste nummer met zich mee te krijgen. De podiumaankleding van deze band is daarbij ook niet mis. Met een fraaie backdrop en banners aan weerszijden is de set van Arkona een compleet plaatje. Dat folk een geliefd genre is op BOA werd op eerdere edities al bewezen met Korpiklaani. Het publiek danst, lacht en headbanged naar lieve lust. Want met het fraaie weer, de goede sfeer en de verbindende klank van folk, was er voor de aanwezigen tijdens dit uurtje alle gelegenheid om gezond, en zonder zorgen, puur van het leven te genieten.
Discharge
De rauwe non-conformistische sound van Discharge vaagde alle vrolijkheid van Arkona snel van tafel. Dit is een set van pure kracht, waar niet alleen de punk-, maar ook de metal-, hardcore- en crust liefhebbers met volle teugen van konden genieten. Het debuutalbum Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing is een genreoverstijgende plaat en niets minder dan een echte klassieker.
Het broeder- (en zuster)schap werd het meest duidelijk vooraan de mainstage. Waar een wervelwind van ledematen de onophoudelijke workout uit de PA genadeloos voortzette in lichamelijke botsingen. Religies, overtuigingen, al wat mensen van elkaar doet verschillen, maakte van begin tot eind van deze set geen donder meer uit. Voor zolang het duurde was dit waar het leven uiteindelijk om draait; verbroedering (en het natuurgetrouw kunnen ventileren van opgekropte frustratie). Zo hard, zo strak, er was geen speld tussen te krijgen. Discharge verdient anno 2016 nog steeds alle respect waar zij zo keihard voor geploeterd hebben.
Caliban
Een groot deel van de aanwezige muziekliefhebbers komt tijdens festivals toch op de headliner(s) af. In dit opzicht is Caliban wellicht de meest omstreden keuze van BOA tot nu toe. Metalcore is eigenlijk zoals zwarte koffie; je vindt het heerlijk of je vindt het niet weg te krijgen. Desondanks puilt de tent uit, nog voordat deze headliner ook maar een noot heeft gespeeld. Caliban behoort immers tot de top van het genre, waarin zij muzikaal veelal de duisternis induiken en iedere vorm van toegankelijkheid links laten liggen.
De performance van de Duitsers stelt dan ook zeker niet teleur. Hun energie lijkt eindeloos. En het publiek is maar wat bereid om de eerdere slagvelden tijdens Discharge ruimschoots voort te zetten. Daaromheen staan ruimschoots de headbangers, de meeschreeuwers, de geïntrigeerd grijnzende glimlachers. Hoewel niet naar ieders smaak, leverde Caliban duidelijk een headlinerswaardig optreden af.
De organisatie van Baroeg mag trots terugkijken op een opnieuw geslaagde editie van BOA. Ieder jaar voelt het festival organisatorisch gezien weer net iets beter aan dan het jaar ervoor. En de sfeer, die is al fantastisch sinds editie #1. Nu is het slechts wachten op de volgende editie. Maar net als met de feestdagen, en de bijbehorende verlanglijstjes (Abbath!), is het juist het wachten dat de spanning doet stijgen. Ik kijk daarom nu al halsreikend uit naar de eerste bekendmakingen voor 2017. Tot volgend jaar!
Copyright foto’s: Wim Barzilay
Meer foto’s vind je in het speciale Facebook-album hier.